İlk başlarda dilin kuralları genel olarak ‘’Nahiv’’ (cümle bilgisi) adı altında tespit edilmiş ve incelenmiştir. Dilin kelime/şekil bilgisi anlamına gelen ‘’ Sarf ise ancak II. (VIII.) asrın ortalarından itibaren nahivden ayrılmış ve bağımsız bir ilim dalı haline gelmiştir. Bu gelişmeden sonra Arapçanın öğretimi Arap olmayanlar özellikle de Osmanlı eğitim sisteminde önce sarf sonra nahiv olmak üzere iki ana bölümde yapılmıştır Bu durum günümüzde de büyük ölçüde bu şekilde devam etmektedir.