Osmanlı’nın son döneminde kaleme alınan Vezâif-i Adliyye-i Etıbbâ, hekimlerin adlî görevlerini sistematik bir biçimde ele alan nadide eserlerden biridir. Adlî tıp ve adlî bilimlerin kurumsallaşma sürecine ışık tutan bu kitap, yalnızca tarihî bir belge değil, aynı zamanda çağdaş adlî tıp anlayışının köklerini anlamaya yönelik temel bir kaynaktır.

Merhum Kemalpaşazâde Said’in kaleminden çıkan bu eser; doktorların, ölümle, otopsiyle, suçluyla, bilirkişilikle ve mahkemelerle olan meslekî ilişkilerini, dönemin tıbbî ve hukukî terminolojisi içinde değerlendirmektedir. Günümüz adlî tıp uzmanları, hukukçular, tarihçiler ve etik araştırmacılar için büyük önem taşıyan bu eser, modern tıbbın etik ve hukukî sorumluluk alanlarını tarihî perspektiften anlamaya imkân verir.

Günümüz Türkçesine çevrilerek hazırlanan açıklamalı bu baskı, geçmişten bugüne adalet ile tıp arasındaki kadim ilişkiyi yeniden gündeme taşıyor. Tıp tarihinin adlî yönünü mercek altına alan bu değerli kitap, hekimin sadece tedavi eden değil, gerektiğinde adaletin de bir neferi olduğunu hatırlatan bir başvuru kaynağı niteliğindedir.